Rozdział 12 [ Dlaczego musisz być taki bezczelny? ]

     Po skończonych lekcjach zmuszony był wracać jedynie we własnym towarzystwie. Darcy, z którą na ogół wracał, musiała zostać na dodatkowym angielskim z powodu prezentacji.
     Zbliżając się do śmietnika, chwycił zeszyt, który ktoś podrzucił mu na lekcji w ramach żartu. Rozzłoszczony rozerwał go na pół i wrzucił do kubła, wychodząc poza teren szkoły. Z każdym dniem coraz bardziej nienawidził wszystkiego, co tylko związane było z tym budynkiem.
     Dostrzegł ruch gdzieś po swojej prawej stronie i po chwili obok niego zmaterializował się jeden z kolegów z jego klasy. Kojarzył go po charakterystycznym wyglądzie.
     – Słuchaj, nie wiem czy mnie znasz, ale – Towarzysz zrównał kroki z jego tempem. – Ty jesteś Stiles, no nie?
     Nastolatek pokiwał twierdząco głową. Wtrącił się, zanim chłopak kontynuował wypowiedź:
     – A ty Ronny.
     Ciężko było go nie zapamiętać. Miał błękitne, zawsze rozczochrane lub ułożone w irokeza włosy, i jak na ironię błękitne oczy. Właśnie teraz wpatrywał się w niego zdziwionym spojrzeniem.
     – Tak, właśnie. – Nastolatek podbiegł przed niego i odwrócił się w jego stronę, truchtając tyłem.
     Ciekawe, o co najpierw się potknie, śmietnik czy ławka?
     – Moment. – Lawson spiorunował go zniesmaczonym wzrokiem. – Jesteś kumplem Felixa.
     – Powiedzmy. – Chłopak skrzywił się. – Ja bym to raczej ujął „to skomplikowane”. Tak w ogóle możesz mi mówić Ron. Słuchaj... – Zawahał się. Wyglądał komicznie, wciąż biegnąc tyłem. – Chciałem cię przeprosić. Naprawdę.
     Stiles zatrzymał się gwałtownie i spojrzał na niego jak na wariata.
     – Mnie? – Wskazał na siebie palcem. – Za co?
     – Ja naprawdę nie wiedziałem. Felix nie powiedział mi, dla kogo miał być ten zeszyt. Gdybym wiedział, nie namalowałbym tego. – Wypowiadał pośpiesznie słowo za słowem, widząc narastający gniew chłopaka.
     Przyglądał mu się przez chwilę z niedowierzaniem, po czym jak najszybszym krokiem wyminął niebieskowłosego. Zirytował się, gdy poczuł jego rękę na ramieniu.
     – Stiles, poczekaj! Pozwól mi to wyjaśnić.
     – Odwal się. – Energicznym ruchem zepchnął jego rękę i wepchnął dłonie do kieszeni. – Zapomniałem, że mamy genialnego artystę w klasie. Jak mogłem być tak tępy i o nim nie pomyśleć. – Wymamrotał pod nosem.
     – Przepraszam, słyszysz! Stiles!
     Szedł przed siebie, nie zatrzymując się i jedynie odkrzyknął:
     – To też część pieprzonego żartu?!
     Ronny zatrzymał się ze zniesmaczonym wyrazem twarzy.
     – Dlaczego musisz być taki bezczelny?
     Słysząc nieuprzejmy komentarz, odwrócił się z niedowierzaniem.
     – Ja bezczelny?! To ty malujesz mi jakąś orgię na kartkach i podrzucasz na ławkę.
     – Ta, masz rację... Cześć. – Wymamrotał i odwrócił się, idąc ociężałym krokiem.
     – No nie wierzę, normalnie jak baba. – Wyszeptał i przekręcił oczami. – No dobra, poczekaj. – Westchnął. – Co chciałeś mi wyjaśnić?
     – Chciałem cię przeprosić, bo naprawdę mi przykro. – Spojrzał na niego jak skarcony szczeniak.
     Lawson przyglądał mu się dłuższą chwilę, próbując odnaleźć jakiś znak informujący, że kłamie. Wyglądało na to, że było to autentyczne poczucie winy.
     – Jeśli to nie jest kolejny kawał, to... – Podszedł bliżej niego i wysunął rękę. – Stiles Lawson.
     Chłopak uśmiechnął się przyjaźnie i uścisnął jego dłoń.
     – Ronny Blake. W zasadzie to idę w tę samą stronę... mogę z tobą wracać? – Podrapał się po karku.
     – Jasne. Można powiedzieć, że Darcy zostawiła mnie na pastwę losu. – Poczekał aż chłopak dorówna mu kroku i kontynuował rozmowę. – Nie myśl sobie, że tak łatwo pójdzie ta cała sytuacja w zapomnienie. – Wymamrotał, po czym kontynuował, zanim tamten zdążył się odezwać. – Dlaczego nie zadajesz się z Felixem?
     – Zaczynam dostrzegać, że jest debilem. – Odparł, wzruszając ramionami.
     – Mhm. Czyli ja nie jestem debilem?
     – Pewnie jesteś. Każdy jest. – Wypowiedział słowa, jakby by to było coś oczywistego. – Chociaż myślę, że ciebie akurat zniosę.
     Obydwoje zaśmiali się z jego stwierdzenia. Mimo że wydawał się przyjazny, dla Stilesa miał nadszarpniętą opinię. Nigdy nie zaufa nikomu kto zadaje się z Gatersonem.  

══◊══

+Wybaczcie mi, że musieliście tyle czekać...
+Pojawił się nowy bohater. Co o nim myślicie? ;)
+Od przyszłego rozdziału trochę pokomplikujemy...
+Wow, nie spodziewałam się tylu osób biorących udział w ankiecie! 
+Rozdział niewiele wnosi do fabuły... w zasadzie ten fragment miał być w poprzednim, ale wtedy 11 byłby moim zdaniem za długi.